Systeemopstelling over de vraag:

Wat betekent de aanleg van de hoogspanningskabel door de oostpunt van Schiermonnikoog voor het eiland? De plannen hiervoor vermelden het graven van een geul van 50 meter breed en 8 meter diep.

Samenvatting

Het eerste effect van de aanleg van de kabel wordt al duidelijk voor de opstelling goed en wel begonnen is. Zodra bij het stellen van de vraag de afmetingen van het te graven kanaal vermeld wordt, roept dat emoties van verontwaardiging, boosheid en activisme op bij de deelnemers. Zijn zijn een vertegenwoordiging van vele bij het eiland betrokken mensen. Nadat de emoties zijn gezakt en de deelnemers weer neutraal zijn, en open om intuïtieve informatie uit een groter veld te ontvangen, begint de opstelling. 

De elementen water/zee, wind, getij, zand, strandplevier, zeehond, strandvegetatie, en bodemleven dienen zich aan. Zij vormen een natuurlijk samenspel en zijn kenmerkend voor de oostpunt. 

Zodra de hoogspanningskabel in het veld komt, verdwijnt de strandbroeder van zijn laatste ongestoorde plek op het eiland en trekt de zeehond verder naar het Oosten. Water, wind, getij en zand zorgen op termijn voor een gedeeltelijke heling van de wond. Daar de cyclische natuur en eeuwenoude opbouw van het bodemleven doorbroken is, zal dit nooit hetzelfde worden als voorheen. 

Nu de effecten bekend zijn en de vraag dus beantwoord lijkt, wordt de hoogspanningskabel uit het veld gehaald, vanuit de gedachte weer terug te gaan naar de huidige situatie en de huidige natuurlijke harmonie te herstellen. Dit lukt echter niet zomaar. Er is een groter veld geopend van pijn door het verstorend handelen van de mens. Hier wil iets onder ogen gezien en bewust gemaakt worden: Op het moment dat de niet-afgestemde, verstorend handelende mens tot zich door laat dringen dat alle andere elementen er eerder waren dan hij, en dat hij bestaat dankzij de anderen, krimpt hij letterlijk in elkaar en wordt intens verdrietig over wat hij vanuit onwetendheid heeft aangericht.
Na dit besef, en nadat hij om vergeving vraagt bij de strandbroeders en de zeehonden en aangeeft zich bescheidener te willen opstellen kan deze mens weer opstaan. Hij wordt door de elementen gezien als ‘één van ons’ maar dient zich, ook voor behoud van zichzelf, anders op te stellen.
Er vormt zich vanzelf een kring waarin Water, wind, zand, getij/eeuwigheid, bodemleven, zeehond, strandbroeder en mens gelijkwaardig en verbonden zijn.  

CONCLUSIE – inhoud

Het is tijd dat de mens onder ogen ziet dat hij onherstelbare schade aanricht, die uiteindelijk ten koste gaat van hemzelf. Vanuit het besef dat wind, water, zand en vogels en zeehonden etcetera al veel langer bestaan dan de mens, en veel groter en machtiger zijn dan hij, kan hij zich weer opstellen als één van hen. Dan kan hij in afstemming met de natuur handelen, in plaats van telkens vanuit onwetendheid over wat zijn handelen aanricht steeds meer en steeds grotere verstoringen te veroorzaken. De hoogspanningskabel is duidelijk zo’n verstoring die we niet moeten willen. 

De integriteit, puurheid en toewijding waarmee iedereen hier stond was prachtig. De liefde voor het eiland knettert ervan af. (Petra Polman)

CONCLUSIES – Methode

Systeemopstellingen verdiepen de natuurbeleving en maken de verschillende elementen van een ecosysteem en hun samenhang voelbaar. Inzichten ontstaan en verschuivingen treden op. Zo wordt bijgedragen aan het vergroten van de betrokkenheid van deelnemers en, via hen, aan anderen.

Systeemopstellingen kunnen bijdragen aan het verkrijgen van gewenst resultaat als dit in het belang is van het grotere geheel. Dit doordat nieuwe input wordt gegeven aan het collectieve bewustzijn en daarmee draagvlak toevoegt aan de gewenste besluitvormingsprocessen. 

De opbouw van de opstelling had een natuurlijk karakter.  Zoals de zee beroerd werd door de wind is een bijna archaïsch beeld. (Vijko Lukkien)

De Stem van….

Zee: Ik heb overzicht, ik ben zo groot, en ik heb heel veel kracht. Ik vul gaten op, so what, dat ben ik niet. Zuiverheid en de glinstering van wit zand is wat ik nodig heb. Ik heb een haat/liefde verhouding met zand. Respect verdien ik. Ik ben levend. Ik werk samen met de kosmische krachten. Ik zal altijd zijn.

Wind: Mijn essentie is samen met andere wezens/elementen tot een unieke creatie komen. 
De dynamiek met los zand is zo gaaf, dan gaan wij in de interactie en is het een groot wonder wat er vervolgens gaat ontstaan. Die dynamiek, dat samenspel, dat zijn grootse krachten, niet weten waar het eindigt.

Getij/eeuwigheid: Ik heb afstand maar ik ben niet koud, ik ben vol liefde.
Ik voel me verbonden met bodemleven. Die is niet heel anders dan ik. Het is goed bodemleven als groot te zien, en niet als kleine losse dingetjes. Net als de hemel en de sterren.
Zodra de kabel er ligt maak ik me zorgen om bodemleven, ben me bewust van de wond tussen ons allemaal. Je kunt niet doen alsof het niet gebeurd is, er is al teveel kapot. Ik ben van slag door de menselijke verstoringen. Ik word niet erkend, niet gezien door de mensheid.
De mensheid heeft te voelen wat ze gedaan heeft. En dat te dragen.
Dan kan er iets goeds uit voort komen. 

Bodemleven: Ik ben een enorme krioelende, trillende massa, één en al beweging. Een cyclische, zeer levendige, imposante wereld. Als er een geul door mij heen gegraven wordt, komt er een laag vrij te liggen die nog nooit ervaren is op deze diepte. Het zal zich opvullen met zand en water maar er ontstaat geen eenheid. De opbouw van levensvormen naar boven toe, het cyclische is compleet weg en dat is heel belangrijk, dat is mijn essentie.

Er zal zich een litteken vormen dat een andere dynamiek heeft en een andere vorm dan ik ken, want de manier waarop ik gevormd ben, die omstandigheden zullen er nooit meer zijn. 

Zand: Ik ben overal. Ik ben boven en onder water, altijd van plaats veranderend, altijd meebewegend met de zee en de wind en het veranderende tij.Ik ben ook een thuis voor mensen en ik hou ook van hen. We kunnen samen prachtige dingen maken, maar soms houden ze me tegen om te doen wat ik wil, en dan kom ik in opstand.

Zeehond: Ik geniet van de elementen en de omgeving. Nieuwsgierig verken ik mijn omgeving. De verstoring gaf stress, dat maak ik vaker mee bij andere verstoringen. Ik dacht eerst dat het weer goed was, toen ik in zee was, maar er bleef een raar gevoel hangen toen het plan van hoogspanningskabel weer werd ingetrokken. Dit was zo onvoorstelbaar dat het anders was dan andere verstoringen.
Mensheid neem een voorbeeld aan de zeehond. Respecteer de omgeving. Zij zijn groter. 

Strandplevier: De oostpunt is de enige plek op het eiland waar ik nog kan leven en broeden. Al wordt het steeds drukker met mensen en honden. Zodra de hoogspanningskabel komt ben ik weg. Misschien kom ik ooit nog terug. Dat weet ik niet. 

Mens/Bewoner/bezoeker van het eiland. Ik voel een enorme behoefte aan stilte en ruimte. Dat is mijn ultieme geluk als mens. Als er een hoogspanningskabel ligt is de essentie verdwenen. Dan wil ik daar helemaal niet zijn.

Eeuwigheid/waarschuwing tegen de verstorend handelende mens:
Jij wilt voor God spelen. Jij wilt op onze plek staan. Dat is niet jouw plek.

Verstorend handelende mens: Ik wist niet wat ik deed. Ik besefte niet dat jullie er eerder waren dan ik en veel groter en sterker zijn dan ik. Het doet me verdriet, nu ik dat zie. Ik vraag Zeehond en Strandbroeder om vergeving. De andere krachten zijn te groot, daar durf ik me niet zo kwetsbaar op te stellen. Ik heb het verlangen om me bij de strandbroeder en de zeehond te voegen, bij de kleinere krachten en me zo wat bescheidener op te stellen.

Meer lezen? Als je me je mailadres laat weten, kan ik je het hele verslag toesturen.